Γιατί το Breaking Bad είναι η σειρά που πρέπει να δεις σήμερα κιόλας

Η σειρά Breaking Bad είναι από τις πιο τοπ σειρές που πρέπει να βάλεις σίγουρα στη λίστα σου. Η δική μου γνώμη για αυτή την επική σειρά.

Breaking Bad

Η ώρα είναι 3 το βράδυ και εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ γιατί μόλις τώρα τελείωσα τη σειρά Breaking Bad που με είχε ψήσει η κολλητή μου να δούμε. Αν την έχεις δει και εσύ, τότε ξέρεις τι έχει να επακολουθήσει σε αυτό το κείμενο. Αν όχι, τότε σίγουρα η γνώμη μου θα σε πείσει να τη δεις και εσύ.

Το στόρι του Breaking Bad

Στην επική αυτή σειρά, πρωταγωνιστούν ο Γουόλτερ Γουάιτ και ο Τζεσι Πινκμαν κυρίως. Ο Γουόλτερ είναι ένας καθηγητής χημείας που μισεί τη ζωή του. Ο Τζεσι είναι ένας χρήστης που γίνεται συνεργάτης του Γουολτερ.

Ο Γουόλτερ έχει τον κουνιάδο του στη Δίωξη και κάπως έτσι αρχίζει η όλη ιστορία, μιας και μαθαίνει ότι το ταλέντο του είναι να φτιάχνει μεθ. Μέσα σε όλα αυτά μαθαίνει ότι έχει καρκίνο και προσπαθεί να ανταπεξέλθει στη καινούρια κατάσταση. Από εκεί και έπειτα ξεκινά το ταξίδι του στον κόσμο των ν@ρκωτικών, ενώ όλοι τον ξέρουν ως ‘‘Χαιζενμπεργκ”.

Και οι δύο πρωταγωνιστές μπλέκονται σε πολλές περίεργες και επικίνδυνες καταστάσεις που μόνο βαρετές δεν θα μπορούσε να τις πει κανείς.

Οι ηθοποιοί-διαμάντια

Υπάρχουν άπειροι λόγοι που μου άρεσε αυτή η σειρά, αλλά ο κυριότερος είναι οι ηθοποιοί που έπαιξαν. Ήταν όλοι ένας προς έναν και άξιζαν όλοι από ένα oscar.

Η εναλλαγή χαρακτήρα, εμφάνισης, ατμόσφαιρας, συναισθημάτων και γενικά όλες οι σκηνές ήταν διαμάντια. Αγαπημένοι μου ήταν ο Τζεσι, η Σκαιλερ (γυναίκα του Γουολτερ),ο Γκας, ο Μαικ, ο Χανκ και ο Γουολτερ. Ωστόσο, ακόμα και οι ηθοποιοί που έπαιξαν για πολύ λίγο, άφησαν το σημάδι τους και έκαναν τη σειρά ακόμα πιο ενδιαφέρον.

Όλοι έπαιξαν απίστευτα καλά τον ρόλο τους, λες και όντως τον ζούσαν και οι ερμηνείες τους θα μου μείνουν αξέχαστες.

Τι μου άρεσε πολύ

Εκτός από τους ηθοποιούς που ήταν από τους πιο υπέροχους, υπάρχουν πολλά ακόμα πράγματα που μου άρεσαν στη σειρά.

Για παράδειγμα, τα σκηνικά και το κλίμα. Αυτή η ”βαριά ατμόσφαιρα” που κυκλοφορούσε σε όλη τη σειρά, της έδινε μία αλληγορία πραγματικής ιστορίας. Μίας ιστορίας που ναι μπορεί να συμβεί ακόμα και στη πραγματικότητα.

Οι κινήσεις των ηθοποιών, τα βλέμματα τους, οι εναλλαγές τους μέσα στον χώρο, δεν μπορούν να περιγραφούν με λίγες λέξεις. Ήταν κομμένοι και ραμμένοι για κάθε σκηνή, διάλογο και κίνηση.

Τα τόσα αληθινά συναισθήματα που περιγράφονταν στη σειρά. Η αγάπη, το μίσος, το ψέμα, ο πόνος, ο φόβος, η στεναχώρια, η έλλειψη, το άγχος, η αηδία, η θλίψη, η κατάθλιψη, ο εθισμός… τόσα συναισθήματα που όλοι μας κάποια στιγμή θα νιώσουμε.

Η μουσική που σε ταξίδευε σε άλλη εποχή και ήταν σχεδιασμένη ειδικά για κάθε σκηνή έτσι ώστε να περιγράψει πιστά τη κατάσταση της κάθε σκηνής.

Οι σχέσεις μεταξύ των πρωταγωνιστών που κινούταν σε μία λεπτή γραμμή μεταξύ αγάπης και μίσους. Αλλά στο τέλος, ότι κι αν συνέβη, πάντα έστω και με το ζόρι, κυριαρχούσε η αγάπη.

Η ιστορία που είναι τόσο καλά γραμμένη χωρίς καμιά ατέλεια, λες και κάπως μαγικά εμφανίστηκε σε ένα έτοιμο στόρι για να πλαισιώσει αυτή την μαγευτική σειρά, το Breaking Bad.

Οι ατάκες των ηθοποιών που σπάνε κόκαλα και συνειδήσεις. Σε κάθε σκηνή και διάλογο, η σειρά με έκανε να σκέφτομαι το νόημα πίσω από όσα λένε και με έβαζε σε άπειρες σκέψεις για τη σημασία τους.

Ο Γουόλτ που στην αρχή τον αγάπησα, έπειτα τον σιχάθηκα και στο τέλος μου άφησε ένα ανάμεικτο συναίσθημα χαράς και λύπης μαζί. Από τους πιο δυνατούς χαρακτήρες και ηθοποιούς που έχω πετύχει σε σειρά/ταινία.

Οι κακοί που δεν μπορείς να μισήσεις κανέναν. Από τον Τουκο μέχρι τον Δον Ελαδος,τον Χεκτορ Σαλαμανκα, από τον Γκας και τον Μαικ, τη Λιντια, μέχρι τον Σολ που πάντα τους έσωζε. Πόσο υπέροχοι όλοι τους και πόσο καλοδουλεμένοι χαρακτήρες ήταν όλοι.

Επίσης, η σχέση μεταξύ Γουόλτερ και Τζεσι ήταν τόσο παράξενη αλλά και τόσο σημαντική. Ένιωσα λες και ο Τζεσι ήθελε μία πατρική φιγούρα και ο Γουόλτερ κάποιον να τον σώσει. Στο τέλος, αυτό κατάφεραν. Ο Τζεσι είναι ένα παιδί που μεγάλωσε απότομα. Το συναίσθημα αγάπης για αυτό τον χαρακτήρα υπήρχε σε όλη τη διάρκεια της σειράς. Ήθελα να του δώσω μία τεράστια αγκαλιά βρε παιδί μου.

Και τέλος (σίγουρα έχω κι άλλα πολλά), η σχέση μεταξύ της Σκαιλερ και του Γουολτ. Πόσο αταίριαστοι έμοιαζαν αλλά πόσο έμοιαζαν. Και πόσο τραγική φιγούρα η Σκαιλερ που έπρεπε να ισορροπήσει μεταξύ τρέλας και λογικής. Παρόλο που πολλοί τη μισούν, δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο. Ήταν η μόνη που όντως υπέφερε και έκανε τα πάντα για την οικογένεια της. Πόση αγάπη αλλά και πόσο εγωισμός χώραγε η καρδιά του Γουολτ για την οικογένεια του.

Οι επικές ατάκες και σκηνές στο τέλος, είναι αυτές που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη καρδιά μου. Όλοι οι ηθοποιοί είχαν μία ατάκα που ταίριαζε γάντι στη προσωπικότητα τους και μόλις τώρα το συνειδητοποίησα.